Vandaag is de laatste dag van de rondreis. Ranjith brengt ons langs de mooie kustweg naar Kalutara en zal daar afscheid nemen. We bezoeken een schildpaddenopvangcentrum, lopen wat door Galle en nemen een kijkje in een klein museum over de Tsunami.

We rijden vanuit Tissahamarama naar Habantota, waar veel gebouwd wordt. Ranjith let wel op mogelijke nieuwe soorten vogels, want bij elk interessant gebiedje wil hij wel stoppen. Zo kan ik plevier (spec.), vorkstaartplevier en waterhoen bijschrijven in de loop van de ochtend.

Als we een uithangbord zien van een schildpaddenkwekerij stoppen we. Binnen horen we dat er vijf van de zeven zeeschildpaddensoorten op Sri Lanka broeden, maar dat ze bedreigd worden omdat de eieren zeer geliefd zijn voor consumptie en hun broedplaatsen worden verstoord. Hier proberen ze zoveel mogelijk eieren daarvan te redden en laten ze de eieren in het zand op natuurlijke wijze uitbroeden. Ze hebben net gisteren een heleboel kleine schildpadden in zee uitgezet, dus de bassins zijn zo goed als leeg. We doneren een gift en kopen er een souvenir, als steun voor de schildpadjes.

We rijden tegen 11.30 uur Galle binnen en stoppen nog even voor een foto. In de verte zien we op een landtong het fort liggen waar de Nederlanders eeuwen geleden residentie hadden.

We komen bij een van de twee toegangspoorten van het fort. Het fort ziet er oud en grauw uit. De afgereden bus van Ashok Leyland uit India past er goed bij. Het enige fleurige zijn de fel blauwe vaandels, die als soldaatjes langs de toegangspoort staan.

Ranjith vraagt of we het fort lopend willen verkennen, maar hij kan ook met de auto meerijden We vragen ons af hoe interessant het fort is en mede vanwege het drukkende weer kiezen we voor een verkenning met behulp van de auto. Het eerste punt waar we stoppen is de Nederlands Hervormde kerk uit 1754. Het interieur is oud, maar in goede staat, terwijl het gebouw aan de buitenkant gedeeltijk opgeknapt lijkt. Het andere deel is verweerd en zwart.

De gotische en Anglicaanse All Saints Church dateert van 1868. Gek genoeg zit er wel een typisch Hollands dak op.

Het oude legeringsgebouw is nu een museum. We lopen er langs en nemen een kijkje bij de tweede toegangspoort van het fort.

We nemen een kijkje bij een onooglijk haventje, waar wel een aantal moderne reddingsboten staan. De gebouwen binnen het fort doen Hollands aan en zijn het ook van oorsprong. Zowel het voormalige ziekenhuis als het gerechtshof hebben booggalerijen.

Het oude en zwaar verweerde kruithuis staat onderaan de modernere vuurtoren. Een witte moskee staat aan de rand van de wallen, waar we met de zee als achtergrond wat foto 's maken.

Veel Singalezen rijden nog rond op hele oude fietsen met de typische handremmen, maar steeds meer mensen rijden op een brommer of hebben een Tuc-Tuc of zelfs een auto. Omdat Ranjith ons steeds zegt waar we een foto van moeten maken, besluiten we zelfstandig een rondje over de wallen te nemen. Nu kunnen we tenminste weer zelf beslissen waarvan we een foto willen nemen. Het was gelukkig de enige keer dat we ons stoorden, maar erg was het allemaal niet.

We lopen in zo 'n 20 minuten naar de klokkentoren waar Ranjith ons op zal pikken. Hij is er nog niet bij aankomst, maar hij duikt binnen enkele minuten op en dan verlaten we Galle.

Verkopers langs de weg zie je in Sri Lanka wel, maar lang niet zoveel als in Thailand of Indonesië. Ook is het meestal beperkt tot fruit of groentes, maar bijna nooit warmgemaakte waren.

Galle en omgeving werden door de tsunami hard getroffen. Bijna 40.000 mensen kwamen om. Langs de kust is een enorme boeddha geplaatst als tsunamimonument, We bezoeken ook nog een klein museum dat als particulier initiatief veel bezoekers trekt. We nemen er uit piëteit met de slachtoffers geen foto 's.

We nemen een kijkje in een wijkje waar Nederlanders ervoor gezorgd hebben dat er nieuwe huizen voor tsunamislachtoffers zijn gekomen. Er is niet veel aan te zien, maar het is natuurlijk een mooi initiatief.

We stoppen - als het al ver in de middag is - langs de kant van de weg voor een broodje en wat drinken. We lopen, als de ergste "honger" gestild is, nog even naar de kust, waar behoorlijke golven op het strand stuk slaan.

Aan het einde van de middag komen we in het Tangerine Beach Hotel. Het is een groot 4-sterren hotel direct aan het strand. We laten ons met gemak tegen bijbetaling van 80 dollar een kamer met zeezicht aansmeren, maar daar krijgen we geen spijt van. De kamer is ruim en pas opgeknapt. Zelfs de decoratieve schilderijtjes komen pas later in de week aan de muur. We hebben zicht op de tuin, waar een Engels stel net hun bruiloft viert, waarbij een olifant en traditioneel geklede Singalezen een rol in spelen.

We nemen afscheid van Ranjith. Hij heeft er mede voor gezorgd dat onze rondreis zo goed is verlopen, dus gaat hij met een dikke fooi huiswaarts. Hij heeft ons emailadres, waarmee hij contact met ons op zal nemen, zodat we foto 's kunnen sturen.